Büyük Selçuklu Devletini Haşaşin Tarikatı yıktı.
Anadolu Selçuklu Devletini
Tarikatlar marifetiyle 18 parçaya böldüler.
Osmanlı Devletini tarikatlar marifetiyle nasıl yıktılar?
Türkiye Cumhuriyeti devletini tarikat marifetiyle nasıl yıkıyorlar?
Dönme, devşirmeler ulema oldu.
Tarikatları nasıl ele geçirdi?
Sözü Ramazan Kaan Kurt’a bırakıyoruz.
OSMANLI TÜRKİYE'Sİ ENDERUN SİYASASI İLE SİVİL-ASKER PAŞALAR BÜROKRASİSİ VE ULEMA EKABİRLERİNDEN OLUŞAN "DEVLET" ELİYLE YIKILDI.
"Osmanlı'nın insan 'çoban köpekleri' kamu hizmetleri için eğitmek üzere devşirdikleri Hıristiyan tebaanın çocuklarıydı… Devşirilen öğrencilerin en az zeki olanları saray bahçıvanı yahut denizci yapılıyor, bunların bir üst zekâ seviyesindekiler yeniçeri, daha yüksek seviyedekiler tımarlı sipahi oluyor, en zeki olanlar ise imparatorluğun idari kademelerinde görev almak üzere ayrılıyor ve sonunda vilayetlere vali yahut padişahın divanına üye, ya da divan başkanı, yani sadrazam olabiliyorlardı… Bu rejimin paradoksu şuydu: Kanuni olarak Osmanlı İmparatorluğu'nun birinci sınıf vatandaşı olan hür Sünni Müslüman Türkler Hıristiyanlıktan dönmüş ve ömür boyu köle olan idarecilerin emri altına giriyordu… Bu, Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünün başlangıcıydı… Göçebelerin karakteristik değerleri olan tahammül gücü, disiplin ve birlik ruhu, 1919-1922 yıllarında Türk halkının kurtuluşu oldu. Türkler, tarihlerinin pek büyük bunalımlarından birinde yine bir büyük lider buldular ve onun çağrısına koştular."
Endülüs İslam devleti (711-1492) 781 yıl sonra Batı Avrupa'nın Vatikan patentli "REKONKİSTA", Osmanlı Türk İmparatorluğu da "ŞARK MESELESİ" ile feci bir şekilde tarih sahnesinden silinmiştir. Gerek Endülüs İslam devleti, gerekse Osmanlı İmparatorluğu, devlet yöneticilerinin içerideki ihanetleri ve gafletleri ile yıkılmıştır. Batı her iki yıkım projesinde DİN-FELSEFE-SİYASET-EKONOMİ temelinde dini cemaat/ Batıni İslamcı tarikatlar ve din kisvesi altında etnik unsurları ve/veya cemaatleri birbirine düşürerek hedefine ulaşmıştır. Rekonkista ve şark meselesi Cumhuriyet Türkiye'sine Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) adı altında aynı muhteva ile uygulanmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti devleti, devletin mekanizmasını elinde bulunduran bir kısım sivil-asker siyasetçi, bürokrat ve iş dünyası mensubu kullanılarak feci bir sona doğru sürükleniyor. "Kürt açılımı" veya "demokratik açılım" adı ne olursa olsun Osmanlı Türkiye'sinin yıkımında kullanılan "Hürriyet" Cumhuriyet Türkiye'sinde "demokrasi" olarak tezahür ettirilmiş bulunuyor.
Osmanlı Türkiye'sinde hem yöneten hem de yönetilen açısından hayata mana ve nizam veren üç ana omurga vardı: a) Padişah ve saltanat ailesi b) Enderun mektebi merkezli siyaset ve sivil-asker bürokrasi c) ulema, yani medrese eğitimli âlim-hukukçular. Siyasi ve askeri gücü oluşturan gulam/köle devşirme Enderunlular ile 1517'de Yavuz'un Mısır'daki Memluk-Türk devletini yıkarak oradan getirdiği 2000 dolayındaki Arap ve dönme Eşari İslam uleması ve onların çocukları zaman içinde padişahlara/saltanat ailesine daha açıkçası Müslüman Türk tebaaya karşı işbirliği içinde hareket etti. Şeyhülislamlar aynı konuda birbirine yüz seksen derece zıt fetvalar vermekten çekinmediler. Enderun-ulema işbirliği önce padişahların güç ve otoritesini sarstı. Arkasından Celali isyanlarına sebep olan Müslüman Türklere yönelik iltizam-mültezim sistemi yani "özelleştirilmiş gelir idaresi" vergi/ iktisadi zulmü ile Osmanlı İmparatorluğu'nun kurucu unsuru Müslüman Türkler "barışta reçber, savaşta asker" "şamar oğlanı" durumuna getirildi. 16. yüzyılın başından itibaren zulüm vergisine dönüşen Aşar vergisi, Müslüman Türk çiftçi-köylüsünün üzerinden 7 Şubat 1925'te Atatürk tarafından kaldırıldı.
Arnold Toynbee'nin "Kuzey Müslümanlığı" diye tanımladığı Semerkant-Buhara-İstanbul eksenindeki Hanefi ameli-Maturidi itikadındaki Türk-Müslüman ulemanın Osmanlı devlet mekanizmasından ve medreselerden 1517'den itibaren hızla tasfiye edilmesi, yerlerini alan Arap/devşirme/dönme ulemanın Enderun siyasası ve bürokrasisi ile şaibeli servet ve makamlar üzerinden işbirliğine yönelmeleri Osmanlı Türkiye'sini yıkan dâhildeki en temel unsurdur. Nitekim 1703-1839 döneminde Şeyhülislamlık makamına geçen 58 kişiden 29'u sadece 11 aileden çıkmıştı. Bu ailelerin en önemlilerinde biri de Atatürk liderliğindeki Türk kurtuluş savaşı komutanlarına ölüm fetvası veren Dürrizade ailesidir. Dürrizade Mustafa'nın (Ö.1775) oğlu Mehmet Ataullah'a dedesi Şeyhülislam Dürri Mehmet (Ö.1736) tarafından ALTI yaşında müderrislik icazeti verilmişti. Ha keza Ataullah'ın kardeşi Dürrizade Nurullah Mehmet'e de 11 yaşında müderrislik verilmişti. Zilfi'ye göre, 18.yüzyıldan itibaren saraydaki seküler seçkinlerin (Enderunlular) çocukları veya himayeleri altındakiler şeyhülislam ve ulema olmuşlardır.
Bugün Cumhuriyet Türkiye'si de benzer bir "yabancılaşmış" aydın, siyasetçi, işadamı, tarikat şeyhleri ve dini cemaat şeyhlerinin "siyasal laik" "siyasal İslamcı" ama "etnik takıntılı" işbirliği ile "Kürt açılımı"nda "daha çok demokrasi" çığırtkanlığı kılıfıyla pupa yelken yol alıyor.
Endülüs İslam devletinin ipini Emir Abdullah Gırnata-Badol tepesinde "Allahuekber" nidalarıyla çekmişti. Portekiz-İspanya Kraliçesi Korkunç İsabella'dan Müslümanlar için "himmet" dilemişti. Ama yüz binlerce Müslüman kadının ırzına geçildi, yüz binlercesi katledildi.
MHP lideri Sayın Devlet Bahçeli'nin dile getirdiği gibi Osmanlı Türkiye'sinin ipini çeken Mondros Mütarekesi'ni imzalayanlar, fetva verenler devlet mekanizmasındaki aşağılık siyasetçi ve bürokratlar ile ulemalardandı. 30 Ekim 1918 Mondros Antlaşması'nı imza edenler akılları sıra Osmanlı Türkiye'sini kurtaracak "açılım" yapmışlardı. Sonrasında İstanbul'dan başlayarak Anadolu Türk yurdu Avrupalı emperyalistler tarafından işgal edildi.
Osmanlı Türkiye'sinde bugün olduğu gibi "laik liberaller" ile "siyasal İslamcılar" işbirliği içinde hareket etmişlerdi. "Bu laik ve İslamcı örgüt üyeleri, Avrupa'da bulundukları yıllarda örgütün tüzük tasarısını Polonya göçmeni Kont Vladislav Plater ile Avusturyalı Simon Doyç'la beraber hazırlamakta sakınca görmemişlerdir. Kaydedelim ki bu Simon Doyç, Birinci Enternasyonal'in ve Paris Komünü'nün üyesidir.
Osmanlı Türkiye'sine hizmet aşkıyla harekete geçtikleri halde, dâhili ve harici siyasi ve iktisadi cuntaların elinde oyuncak olup, vatana onulmaz zararlar verdikleri gibi; kendilerini de ele âleme rezil rüsvay eden aydın takımına YENİ OSMANLILAR diyoruz.
1850'lerden itibaren Osmanlı Türkiye'sinin mukadderatına hükmeden Tanzimat aristokrasisi diyebileceğimiz kesime tepkinin ifadesi olan Yeni Osmanlıların programı, mutlakıyet rejiminin yerine meşrutiyet rejiminin getirilmesiyle Osmanlı Türkiye'sinin bütün dertlerinden kurtulacağını öngörmekteydi.
Yeni Osmanlılar bünyelerine Türk-Müslüman olmayan bazı azınlık mensubu zenginleri de katmışlardı. Fransa'da yeniden düzenlenen cemiyetin programında Hıristiyan Osmanlı uyrukluların durumunun ıslahına çalışmak adeta temel prensip haline gelmişti. Böylelikle Yeni Osmanlılar belki de kendilerini destekleyen zengin Osmanlı Türkiye'si azınlıklarına diyet borçlarını ödüyorlardı. Bu şarlar altında Yeni Osmanlıların programı Osmanlı ticaret burjuvazisinin ideolojisine uygun düşen bir program haline geliyordu denilebilir. İlber Ortaylı'nın "Modern bir İslamcı" dediği Namık Kemal bile "Türk olmayan unsurlar hükümete alınacağı için yakınma hakları olmayacaktır, diyordu.
Mithat Paşa da aynı kanıdaydı. Meşrutiyetin ilanıyla din ve milliyet farkları sebebiyle meydana gelen çatışmalar ve ayrılma talep ve arzuları ortadan kalkacak, herkes huzur içinde yaşayacak, böylece Osmanlı İmparatorluğu'nun bütünlüğü de korunmuş olacaktı. Mithat Paşa, Türk olmayan halkların salt vatan birliği ve ortak vatanseverlik duygularıyla bir arada yaşayabileceklerine inanıyordu.
Gerçekte bu fikir, Nazım Hikmet'in dedelerinden Konstantin Borzekçki'ye aitti. Osmanlı Türkiye'sine sığındıktan sonra "Müslümanlığa dönen" ve adını Mustafa Celalettin olarak değiştiren, bilahare paşa unvanı verilen bu zatı muhtereme göre, bir mebuslar meclisi kurulmalıydı. Bu mecliste Hıristiyanlar 101, Müslümanlar 100 milletvekiliyle temsil edilmeliydi. Bulgarlar ve Ermeniler 25'er, Yunanlılar 14 milletvekilliliğine sahip olmalı ve geri kalan 37 milletvekilliliği de diğer Osmanlı azınlıkları tarafından paylaşılmalıydı.
İşte Osmanlı Türkiye'sinin siyasi mekanizmasına hükmeden Mithat Paşa, azınlık ayaklanmalarını teşkilatlandıran Hıristiyan topluluklarının ruhani reislerine neredeyse hükümdar yetkilerini bahşetmek kararındaydı.
Mithat Paşa, İngiliz elçisi Sir Henri Eliot'u ziyarete gider. Mithat Paşa'nın "Padişahlık makamı hakkında ne düşünüyorsunuz?" sorusuna İngiliz elçisi: "Bu makama ait yetkilerin daraltılması lazımdır, padişahın kuvvet ve kudreti tahdit edilmelidir" der. Ve İngiliz elçisi şöyle devam eder: "Meclisi Mebusan'ın teşkili zımmındaki tasavvurun kemali muvaffakiyetle kuvveden fiile ihracı için İngiltere devletinin muavenetinin ne kadar kıymettar olacağını tekrar ve tekrar beyan eyledi."
Bugün Cumhuriyet Türkiye'sinde "siyasal laisizm" ve "siyasal İslamcı" aydın, siyasetçi, işadamı ve gazeteci nasıl oluyor da aynı "tarafta" buluşuyor diye hayret eden dostlarımızın cahilliği hakikaten Türkiye'nin trajedisidir. Hâlbuki bunlar dün de önce "kavga eder" gibi yaptılar sonra elbirliği ile koskoca Osmanlı Türk İmparatorluğu'nu içerideki hainler ve Avrupalılarla işbirliği yaparak yıktılar.
1876'da İstanbul'da yayınlanan 47 gazetenin ancak yedisi Türkçe idi. Dokuz Rumca, Dokuz Ermenice, Yedi Fransızca, Üç Bulgarca, İki İngilizce, İki İbranice, bir de Arapça yayın yapan gazete vardı. Bugün yazılı, sözlü ve görsel basının durumunu arif olana tarife gerek var mı?
Cumhuriyet Türkiye'sinde 10 Kasım 1938'den beri Yeni Osmanlıcılık hareketi adım adım "laik" ve "siyasal İslamcı" (siyasal İslam Kur'an ve sevgili Peygamberimizin hadislerindeki Müslümanlık olmayıp, Batı'nın emrindeki bir siyasal ideolojidir. Esas olarak Selefi/Eşari/Vahabi/Müslüman Kardeşler ekolünden beslenir) kulvarda Batı'nın politik mahvillerince tez-antitez olarak desteklenmiş olup, pek çok hususta olduğu gibi "Kürt açılımı"nda da her ikisi birlikte hareket etmektedirler. Aynı kulvardaki isimleri, "laik" ve "İslamcı" basını tek tek zikretmemize gerek var mı?
Bugün "milli görüş" içinden gelen ve Yeni Osmanlıcılığın her iki aşamasını da bilen kadrolar iktidarda.
"İslamcıların" Kürtlerle dansı: Görmezden gelme dönemi, hepimiz din kardeşiyiz dönemi, ümmet bilinci dönemi, Kürtçü çıkış dönemi, töhmet altındayız dönemi ve liberal çıkış dönemi." Milli görüşün "Yeni Osmanlıcılığı" Özal'ınkinden çok daha İslami bir duruştu ve çok kültürlülük adına çok hukukluluk tartışmalarını da popüler kılıyordu. Fakat Kürt meselesi özelinde milli görüşün tutarlı bir görüşü olduğunu iddia etmek de zordu. Geleneğin bölgedeki nüfuzu ve güncel siyasi işlerin yürütülmesi ile yetindi. AKP'nin kurulması ile ise dengeler aniden değişti… Milli görüş içinden gelen ve Yeni Osmanlıcılığın her iki aşamasını da bilen kadrolar şimdi iktidarda. AKP'nin genel siyasetine (özellikle de dış politika manevralarına) bakınca politik referanslar açısından Yeni Osmanlıcı yönelimlerin baskın olduğu da aşikar… Görünen o ki AKP, milli görüşün Yeni Osmanlıcılığından ziyade Özal'ınkine yakın AKP, Kürt meselesine de benzer bir zaviyeden bakıyor. Ancak konjoktürel gelişmelerinde etkisi ile daha aktif."
Ancak milli görüşün "klasik kanadı"nı temsil eden SP Genel Başkanı Numan Kurtulmuş" Asker dursun PKK koşulsuz silah bıraksın" sözleri ile AKP'den pek de farklı olmadığını ortaya koyuyor.
Türkiye Cumhuriyeti dönüştürülürken tıpkı atası Osmanlı Türkiye'si "açılırken" yapılanlar, kullanılan prototipler revaçta, soyguncu ticaret ve finans sermayesi, el parasıyla siyaset yapan sivil toplum örgütleri, basın, mübarek dinimiz İslam'ı kullanan bir kısım tarikatlar ile masonik ve dini cemaatler içindeki ajanlar, Attila İlhan'ın "yüzde 10 hain kontenjanı"nı oluşturan devşirilmişler tıpkı, Osmanlı Türkiye'sinin son günlerindeki "Hürriyet ve İtilaf Fırkası", "Teali İslam Cemiyet" ve İngiliz "Muhipler Cemiyeti" gibi…
Bir de günümüzde de temsilcilerini hepimizin bildiği, askerlerden kurulu "Nigehban Cemiyeti Askeriyesi" vardı. Bu cemiyet emekli askerlerden kurulu idi. Görevi Türk İstiklal Harbi'ni başarısız kılmak için istihbarat toplamak ve isyanlar tezgâhlamaktı. Bunlar Muhipler Cemiyeti'nden aldıkları İngiliz altınları ile safa süren "paşalar"dı.
Nigehban Cemiyeti Askeriyesi topladığı istihbaratı İngiliz Muhipler Cemiyeti'ne ulaştırmaktaydı. Burada Sait Molla ve Rahip Robert Flew "emekli paşalar"dan gelen istihbaratları değerlendiriyorlardı. Sahi daha 1 Mart tezkeresi TBMM'den geçmeden ABD askerlerini Türkiye'de konuşlandırılanlar, sivil-asker kimlerdi?
Süleymaniye'de Türk subaylarının başına çuval geçirilmesini "Yarabbi şükür" niyetine hazmeden sivil-asker devletlülerimiz kimlerdi?
Bakınız "sahibinin sesi" Osmanlı Türkiye'sinin son günlerinde neler zırvalamış:"İngilizleri bekliyoruz. Türkler kendi güçleriyle adam olmaz. İngilizler elimizden tutarak bizi kurtaracak. İngiliz mandası için İstanbul'da 24 saat içinde 40 bin imza toplandı."
Bir başkası Ali Kemal şöyle yazmaktadır: "Milli hareketin foyası çıktı. Bize teselli veren Anadolu halkının bunlara (Mustafa Kemal ve arkadaşları) arka çıkmamasıdır."( 13 Eylül 1919) İdam, idam, idam; Mustafa Kemal cezasını bulacak. (25 Nisan 1920) Geleceğimizi İngilizlere bağlamamız gerekir. Kuvayı Milliye buna engel olarak millete büyük bir kötülük yapmakta"… Bugünkü işbirlikçi gazetecileri "12 kötü adamı", profesör unvanlı "makak"ları saymaya gerek var mı?
İşgal yıllarının en "başarılı işbirlikçilerinden" biri de Manisa Mutasarrıfı (vali) Hüsnü Efendi'dir. Yunanlıların Girit'ten kovdukları Yahudi dönmesi Müslüman Nakşibendî-Halidi tarikatı mensubu Hüsnü Efendi Osmanlı merkezi hükümetini elinde bulunduran Enderun siyasası ve İstanbul'daki ulema ekabirleri tarafından baş tacı edilip Manisa valisi yapılmıştı. İşte bu şerefsiz adam Yunan işgal kuvvetlerini Manisa'ya girişinde törenle karşılamıştır. Üç sene süren Yunan işgali süresince işgalcilere her türlü hizmeti sunmuştur. Devlet memurluğu hizmetinde ne kadar Türk memur varsa hepsini görevinden atmış, yerlerine işgalcilerden onaylı gayrı Türk kişileri atamıştır. Üç yıl sonra Mustafa Kemal Atatürk komutasındaki Türk ordusu karşısında Yunan palikaryalarının geri çekilmeye başlaması üzerine önlerine fırlayarak Manisa'yı terk etmemeleri için yalvaran da Hüsnüyadis'tir.
Oysa işgalci Yunan askerleri bir gün içinde 3500 Türk'ü çocuk, kadın demeden diri diri yakmış 1500 kişiyi de kurşunlayarak katletmişlerdir.
Nihayetinde Hüsnü Efendi Yunan işgal kuvvetleri ile birlikte Yunanistan'a kaçmış, adını da Hüsnüyadis'e çevirerek dinini de değiştirmiş ve Ortodoks Hıristiyan olmuştur. Yunan Milli Bankası'ndan maaş alan, Yunan istihbaratı adına çalışan Hüsnüyadis ölünce kilisenin bahçesine gömülmüştür. Mezar taşında da "Palio Türk", yani "serseri Türk" yazmaktadır. Menemen'de sözüm ona İslami şeriat adına isyan edenlerin elebaşı Derviş Mehmet, onun amcasının oğludur.
Başta Atatürk hakkında, 24 Mayıs 1920 tarihli idam fermanı olmak üzere milli mücadelenin kahramanları hakkında Avrupalı işgalcilerin isteği doğrultusunda idam fermanları düzenleyenler Padişah Vahdettin ile devşirme Sadrazam ve Harbiye Nazırı Vekili Damat Ferit'tir.
Müslüman Türk evladı emperyalizme karşı bir ölüm kalım mücadelesi verirken Adana'da yayımlanan Ferda gazetesinde şöyle denilmektedir: "Anadolu, Mustafa Kemal zorbasıyla mücadele ediyor."
"Milliyetçilik, çetecilik, soygunculuk ve yağmacılık demektir. Onların gayesi, milleti soymak, aç bırakmak ve tamamen öldürmektir."
Bugün de Türk milliyetçilerini cahil, tutarsız, bilgisiz, çeteci, ırkçı olarak tanıtanlar kimlerdir? Bugün de ortalıkta bol bol örnekleri dolaşan siyaset, üniversite, basın ve iş dünyasının köşe başlarında el parasıyla iyice semirmişlerin o günlerdeki "hemcinslerinden" Rıza Tevfik Darülfünun'da (İstanbul Üniversitesi) 30 Mart 1922 tarihinde verdiği bir konferansta aynen şunları söylemişti: "Fuzuli Türk değil, Acem'dir. Türk'ün yüzyıllar boyu bileğinde salladığı kılıcından başka ne var? Hala İstanbul'da oturabiliyorsanız bunu büyük devletlerin İslam âlemine karşı hürmetine borçlusunuz." İşte bu adam daha sonra işgalci güçlerin tavassutu ile Maarif Vekili (Milli Eğitim Bakanı) oldu. Dahası Paris Konferansı'na Osmanlı devletini temsil eden heyette yer aldı. Görüşmeler esnasında öne sürülen şartları çok ağır bulan, padişaha ve Bakanlar Kurulu'na danışma kararı alan heyetin diğer üyelerine çok fena kızan filozof müsveddesi Rıza Tevfik anasının bir odalık, babasının da devşirme olduğunu söyleyerek şöyle der: "İngilizlerden çok şey öğrendim. Fransız medeniyetine tutkunum. Bende fikir ve his itibariyle beğenilecek ne varsa sizindir. Bende fena olan her şeyin kaynağı benim."
Rıza Tevfik'in durumunu ve o günleri değerlendiren Hüseyin Cahit Yalçın şunları yazmış: "Şaşılan şeydir ki o dönemde bu Türk yurdunda her unsur kendi varlığını avaz avaz söyleyip kendi soyunun arkasından birtakım "necip" (soylu, temiz) sıfatını yapıştırmak hakkına sahipti. Yalnız bu ülkede Türklerin ses çıkarmaya hakkı yoktu."
Bakın bir başkası, Cenap Şahabettin ne diyor: "Türkler bilim ve medeniyet alanında hiçbir şey yapmamışlardır. Hiçbir eser vücuda getirmemişlerdir. Ne bir mezhep, ne bir felsefe, ne bir sanat yaratmamışlardır. İslamiyet'te yetmiş iki tarikat vardır, bunlardan hiçbiri bir Türk tarafından kurulmamıştır. Tefsircilerimiz birtakım naslar etrafına ekler yapmakla yetinmişlerdir.
Bunların eserleri tamamıyla skolastiktir. Bu edebiyat dört yüzyıl durmadan Arap ve Acem kaldı, sonra birdenbire batılılaştı. Daha doğrusu Fransızlaştı."
Yukarıdaki satırlarda cahilliğin ötesinde aşağılık duygusunun derin izlerini görmek ne acıdır. Bugün de benzer tipolojiler ile karşı karşıyayız.
Dün de bugün de Batı'nın yargını benimseme hallerinin, Türk milletinin sırtından hançerlenmesinde en önemli etken olduğu görülüyor.
İş öyle bir noktaya geldi ki eski bir genelkurmay başkanı Türkiye'nin adını tartışmaya açıyor.
Açıkçası DÜN BUGÜNDÜR. Yaşadıklarımız, mübarek dinimiz İslam üzerinden, iktisadi işgal üzerinden psikolojik harp metotları ve propaganda süreci ile Türkiye'nin Endülüsleştirilmesi ve Osmanlı Türkiye'sinin son yıllarına benzeşmesinin sağlanmasıdır.
"Kürt açılımı" iki temel unsur üzerinden yürütülüyor. Karşı çıkanları, yani Devlet Bahçeli ve MHP'yi statükocu ve demokrasiye karşı gibi gösteren PR çalışmalarıyla köşeye sıkıştırmak.
Kendilerini de "kanı durduran, insanlık ve demokrasi yanlısı" göstermek. Nasıl Osmanlı Türkiye'si "hürriyet ve dertlere çözüm" gibi insani söylemlerle çözüldü ise, Cumhuriyet Türkiye'si de "demokrasi ve dertlere çözüm" kelimelerinin gücünden faydalanılarak yıkım yönüne dönüştürülmek isteniyor.
Yoğun propaganda ve ajitasyon süreci daha yeni başladı. Ancak MHP lideri Sayın Bahçeli Hakkâri'den Edirne'ye, Trabzon'dan Antalya'ya Rahmetli Attila İlhan'ın "Türkiye'nin % 10 hain kontenjanı" diye tanımladıklarının dışında kalan % 90 için konuşuyor ve kabul görüyor.
Önce ekonomik kriz ve işsizlik, şimdi de "Kürt açılımı"… AKP sandıkta gidici ve sandık Türk milletinin önüne 2011'den önce gelecek.
"Muhterem milletime tavsiye ederim ki, sinesinde yetiştirerek başının üstüne kadar çıkaracağı adamların kanlarında ve vicdanlarındaki asli cevheri tahlil etmek dikkatinden bir an feragat etmesin."
Ortadoğu Gazetesi
ULUS DEVLETİN TASFİYESİ İÇİN TÜRKİYE'DE ETNİK SİYASET MESİH VE MEHDİ FENOMENİ
Muhtelif kültürlerde ve pagan dinlerde bir kurtarıcı misyonu hep olagelmiştir.
M.Ö. 586'da Babil Kralı Nabukadnazar'ın Kudüs'teki Yahudi kutsal merkezi Süleyman Tapınağı'nı yıkıp, yok etmesi ve Yahudilerin önde gelenlerini Babil'e sürgün göndermesi… 70 yıllık sürgün dönemimde Kabala büyücüsü Ezra'nın yazdığı Tevrat ile birlikte Mesih kavramı Yahudiliğin içine iyice yerleşmiştir.
Mesih beklentisi Hz. İsa'nın ortadan kaybolmasından çok sonraları Tarsuslu Kabalacı Yahudi Pavlus tarafından Hıristiyanlığa monte edilmiştir.
Esasen bugünkü Hıristiyanlığın ve kilisenin kurucusu da Hz. İsa değil Roma vatandaşı Tarsuslu Pavlus'tur.
Tıpkı bugünkü Yahudiliğin kurucusu ve Tevrat'ın yazıcısının Hz. Musa değil de Babil sürgünü Kabalist kâhin Ezra olduğu gibi.
Mesih, Yahudilik ve Hıristiyanlıktan sonra "kayıp 12. imam", yani ahir zamanda ortaya çıkıp İslam âlemini ve insanlığı kurtaracak Mehdi olarak Şii İslam'a girmiştir.
Daha açık ifadeyle, Şia'daki Mehdi inancı 12 İsrail kabilesi -12 havari- 12 imam" formuyla doğrudan Yahudi ve Hıristiyanlıktaki "kurtarıcı" modeline uygun olarak İslam'ın içine sokulmuştur. Şiilere göre 874'de gizlendiğine inanılan 12. İmam Mehdi'dir. Bu durum Judeo-İslam şeklinde veya İslam'a sokulan İsrailiyat hurafeleri şeklinde tanımlanmaktadır.
Avni İlhan'ın "Mehdilik" adlı kitabında yazdığına göre; Sünni İslam'da Mehdi'yi bir inanç esası olarak kabul edenler de reddedenler de vardır.
Hadisenin dayandırıldığı kaynaklardan biri Endülüslü, sosyoloji ilminin babası sayılan "Mukaddime"nin yazarı İbni Haldun'un adı geçen eserindeki bir bölümdür. Diğeri ise çoğu İslam âliminin sahih (gerçek) olmadığı kanaatini taşıdığı birkaç hadis".
Kur'an'da "Mehdi" kelimesine rastlanmaz. Mehdi'nin mevcut olduğu veya geleceğine dair hiçbir ayet yer almaz.
"Mehdi'yi bekleme inancı Sünni Müslüman topluluklar arasında da Şiilerin anladığı tarzda yaygın olmuştur. Halbuki bu onların anladığı tarzdaki İslam'ın dinamizmi ile bağdaşmayan bir husustur.." (Avni İlhan, Mehdicilik, s.147)
Şii İslam'daki Mehdi beklentisi ile Evanjelist Hıristiyanların Mesih beklentisinin hemen hemen birebir örtüştüğüne dair detaylı bilgileri, R. Kağan Kurt, "Evanjelizm-Dünya İmparatorluğu ve Türkiye" adlı eserimizde bulabilirsiniz.
Mehdi inancının ana fikri "dönüş"tür. Ve dönüş inancı Yahudilik ve Hıristiyanlıktaki Mesih ile örtüşmektedir.
Ayrıca bir hususun daha altını çizelim. Mesih veya Mehdi'nin "son savaş"ta yeneceği "Deccal" Kur'an'da yer almaz. İncil'in Vahiy kitabının 13. Bölümünde yer alır ve açık açık tarif edilir. Deccal'ı temsil eden sayı da 666'dır. Ancak mevcut İncillerin hiçbiri vahiy kitabı değildir.
Günümüz Türkiyesi'nde iki tarihi hadise hala etkisini, şu veya bu şekilde hem toplumsal, hem dini, hem de siyasi olarak sürdürüyor.
Birincisi, 1492'de İspanya'dan göç eden ve önce Mora'ya sonra İzmir'e yerleşen bir Yahudi ailenin mensubu Sabatay Sevi'nin (Haham Mordohay) İzmir'de kendisini, beklenen Yahudi Mesihi ilan etmesi. Sabatay Sevi, ilk Mesihlik vaazlarını İzmir'in Agora semtindeki Portugal ve Galata sinagoglarında vermeye başladı. Bu sinagoglar eski TÜSİAD Başkanı ve Anadolu Endüstri Holding A.Ş'nin sahibi Tuncay Özilhan ve İzmir'in ölen CHP'li Belediye Başkanı Ahmet Piriştina tarafından 1999-2000 yıllarında restore ettirildi.
Sabatay Sevi, Yahudi inancı gereği "ahir zaman"da gelecek ve arz-ı mevudda "Büyük İsrail Krallığı"nı kuracak Mesih'di.
Abraham Galante'ye göre, en büyük Tevrat yorumcusu kabul edilen Moşe ben Maymonides (Endülüslü İbn Meymun) normal seyrine devam eden dünya ile "Mesihi Çağ" arasında bir fark bulunduğunu ve bu farkı da İsrail'in kendi devletini kurmasının oluşturduğunu belirtmektedir.
Evanjelist Hıristiyan kaynaklarının hemen hemen tamamında "İsa Mesih'in dönüşü" ile İsrail devletinin kuruluşu arasında tam bir bağ kuruluyor. Öyle ki İsrail'in kuruluşunun 70. Yılı olan 2018 yılı "Mesih'in dönüşü" açısından kritik bir yıl.
İzmirli Sabatay Sevi Kabala'ya göre hesaplamalar yapmıştı. Mesihlik çağı gelmişti. Yahudilere göre Zohar'da işaret edilen Mesihi yıl 1648, Hıristiyanlara göre ise 1666 idi. Yahudilerin bir kısmı da 1666 yılına oldukça inanmışlardı. (Encyclopedia Britannica, XIX /851; The Jewish Encyclopedia XI /219)
Sabatay Sevi'nin yaptığı Kabalist hesaplar Tevrat'taki bazı sözlerin numeroloji - Matematik (ebced) hesaplara göre yorumlanmasaydı ve 1648 tarihi elde ediliyordu. Sabatay 22 yaşında iken 1648'de ilk kez kendini Mesih ilan etti. Ancak bu Yahudi geleneğine dayalı Mesihlik iddiası tepki gördü ve istediği sonucu elde edemedi. Bunun üzerine Sabatay Sevi İstanbul, Selanik, Kahire, Atina, Mora, Kudüs (1663) başta olmak üzere pek çok yeri dolaşıyor. Kahire'de tanıştığı Sara ile dördüncü kez evleniyor. Gazze'de zengin bir Yahudi genç Nathan'ın eline tutuşturduğu bir belge ile Mesihliğe olan hevesi iyice artıyor. Kudüs'te Mesih olduğunu saklamıyor ve Hıristiyanların beklentisine uygun olarak Ocak 1666'da Mesih olduğunu ilan ediyor.
16 Eylül 1666'da, kafes arkasından Padişah IV. Mehmet'in de takip ettiği Edirne'deki Divan'a çıkarılıyor. Sabatay Sevi iyi Türkçe bilmediği için tercümanlığını "Yahudi Dönmesi" saray doktoru Hayatizade Mustafa Fevzi Efendi (Moche Ben Raphael Abravanel) yapıyor.
Hayatizade, 1665'li yıllarda Macaristan'da, 1670'lerde Erzurum valiliği yaptı. Yahudi dönmesi Hayatizade'nin torunu Mehmet Efendi, Osmanlı Türkiye'sinde şeyhülislamlığa getirilen biridir.
Hayatizade Sabatay Sevi'ye mucizeler gösteremediği taktirde Müslüman olarak kellesini kurtarmasını İspanyol İbranicesiyle tavsiye ediyor. Mucize gösteremeyen sahte Mesih başka kurtuluş yolu kalmadığını görünce 16 Eylül 1666'da "Şehadet Kelimesini geveleyerek" MÜSLÜMAN olduğunu söylüyor. (İ. Alâeddin Gövsa, Sabatay Sevi, s. 47)
Ancak Sabatay Sevi görünürde Müslüman, gizli Yahudi olarak faaliyetlerine devam ediyor. Böylelikle Endülüs'te meydana çıkanın bir benzeri "DÖNME MEZHEBİ" Türk topraklarında kendine yer ediniyor. Adına da "Dönmeler", Avdetiler veya son yıllarda kullanıldığı şekliyle "Sabatayizm" denilen bu hadise Türk tarihinde bir kırılmaya dönüşüyor. Türk devlet mekanizmasında, Türk ekonomisinde, siyasette, medya, reklamcılık, sinema ve müzik sektörlerinde, Hariciye kadrolarında hala ciddi ağırlıklarının olduğu biliniyor.
Sabatayistlerle ilgili olarak sorulan soruların en başında geleni "bunların sayısı kaç kişi" şeklindedir. Benim muhtelif yaşayan kaynaklardan ve kendisinin Sabatayist olduğunu gizlemeyenlerden aldığım rakamların "ortalaması" 25 bin civarında. Ancak bu rakama ilave olarak Türkiye'de 100 bin dolayında "Yahudi Kürt" varlığından söz ediliyor ve bunlar da toplumda "Müslüman" olarak algılanıyor.
Sabatay Sevi faaliyetlerinden dolayı bugün Arnavutluk sınırları içinde yer alan "Berat" a sürgün ediliyor. Bu isim Sabataycı aileler arasında özel bir öneme sahiptir. Sabatay Sevi'nin Yahudiler için "12 Prensibi" "Müslüman oldum" dedikten sonra Sabatayistlere yönelik "18 Emri" vardır. Nihayet 17 Eylül 1676'da Ülgün'de ölüyor. Amerikan Ansiklopedisi (Encyclopedia Americana XXIV /78) zehirlenerek veya idam edilerek ölmüş olduğunu zikrediyor. Sabatay Sevi öldükten sonra dönme cemaati, Yakubiler (Hamdi Beyler), Karakaşlar ve Kapancılar şeklinde üç gruba ayrılmaktadır. (Prof. Abdurrahman Küçük, Dönmeler Sabatayistler Tarihi, s.335)
Sabatay Sevi'nin Mesihlik iddiası sadece Türkiye'deki Yahudileri etkilemekle kalmamıştır. Avrupa ve Ortadoğu Yahudilerini de etkilemiştir. Ayrıca Hıristiyanlar Mesih'in ordusu olmak için "dâhilde niza" çıkararak ayaklanmışlar, Müslümanlar da "ahir zaman geldi" diye -kulaklarına öyle üflendiği için-çalışmayı, ilmi irfanı bıraktılar. Osmanlı İmparatorluğu bu hadiseden dini, ekonomik, siyasi olarak çok etkilendi. Sabatay Sevi'nin 1666'da kendini beklenen Yahudi Mesih'i olarak ilan etmesinden 33 yıl sonra, 1699 Karlofça Antlaşmasını imzalamak mecburiyetinde kaldık.
Karlofça'da Batı'nın Türkler yenilmez inancını bırakmak zorunda kaldık. O günden bu güne (19 Mayıs 1919-10 Kasım 1938 arası hariç) Batı karşısında sürekli mevzii kaybediyoruz.
Bundan daha önemlisi, günümüzde "Sabatayist Müslümanlar"ın tepe yönetimlerinde etkili olduğu bir kısım İslami tarikat ve cemaatler, Türk milletinin dini, milli ve toplumsal değerlerini "dönüşüm"e tabii tutuyor. Maalesef bu dönüştürmenin olumlu olduğunu söylemek mümkün değil. Dönüşüm Büyük Ortadoğu Projesi'ne (BOP) paralel götürülüyor.
Diğer taraftan, hem "İslamcı" hem "laikçi" söylemleri kullanan aynı unsurlar siyaset, bürokrasi ve ekonomi üzerinde "ERGUVANİ" bir iktidar kurmuşlardır. Erguvani iktidarın isimlenmiş, şahsa dönüşmüş köşe taşlarını:
· Mahmut Çetin, Boğaz'daki Aşiret
· Tayfun Er, Erguvaniler - Türkiye'de İktidar Doğanlar,
Adlı kitaplardan öğrenebilirsiniz.
Türkiye'yi derinden etkileyen ikinci hadise ise Menemen'deki Mehdi İsyanı'dır.
Nitekim 23 Aralık 1930'da Manisa-Menemen'de ortaya çıkan Giritli Derviş Mehmet kurtarıcı kimliğini, "Mehdi ve 12. İmam olduğunu söylemesi, hem Sünniler hem de Alevilerin desteğini alma isteği yanında, Mehdilik anlayışının Sünni topluluklar arasında Şii anlayışına paralel olarak algılanmasının çarpıcı bir sonucu olarak ortaya çıktı. Bıraktığı izler şüphesiz silinmeyecek bu olay, Türk devlet hayatında aynı ağırlığını sürekli olarak koruyacaktır." (Eyüp Öz, Menemen Olayı ve Türkiye'de Mehdicilik, s15)
Avni İlhan'ın "Mehdilik" adlı eserinden bir alıntı daha yapalım ve Türkiye'nin hangi hadiselere gebe olduğunu, İslam'ın okullarda mutlaka doğru dürüst öğretilmesi zaruretini daha iyi anlayalım.
Ünlü sosyolog Jung'un bir sözü vardır: "Din büyük bir ihtiyaçtır." İnsanda inanma ihtiyacını ortadan kaldıramazsınız. Türk devletinin bekası için Cumhuriyet Türkiye'si şu sorunun cevabını bulmak mecburiyetindedir: Tarikatlar niçin yükseliyor?
Türkiye'de Atatürk'ün ölümünden sonra uygulanan laiklik çift kimlikli vatandaşlar ortaya çıkarmıştır. Tıpkı sosyolog Dumond'un "paralel İslam" tanımına uygun olarak. Daha açık ifadesi ile Gazi'nin ölümü ile Türkiye'de uygulamaya konulan laiklik, Bennigsen ve Dumond'un "sufi ve komiser" adını verdikleri eserde anlatıları gibi, komünist Sovyetler'deki din ve devlet ilişkisine benzer tarzda; komiser yasal yetkilere dayanarak ne kadar baskı yapıyorsa, sufilik de kanuni olmayan yer altında o kadar yayılıyordu.
Bir örnek, 1943'te Vedat Nedim Tör İçişleri Bakanlığında müsteşardır. Diyanet İşleri Bakanı Ahmet Hamdi Aksekili'nin yayınladığı İslam dinine ait bir kitapla ilgili olarak yazdığı mektupta Tör şöyle yazar: "Beyefendi, kitabını gördüm. Böyle dini mahiyette aşırı görüşleri ileri süremezsin. Çünkü Türkiye'nin din gibi bir meselesi yoktur." (Prof. Orhan Türkdoğan, 2023 dergisi, 15 Aralık 2007, Sayı:80)
Vedat Nedim Tör, Türkiye Komünist Partisi Merkez Komitesi üyeliği yapmıştır. (Soner Yalçın, Efendi: Beyaz Türkiye'nin Büyük Sırrı, s.80, 5. Baskı)
Dün "ceberut laikliğin" ortaya çıkardığı çift kimliklilik AKP iktidarında "İslamcılık" adı verilen Kur'an dışı ve gayri milli uygulamalar ile tersine bir çift kimliği Türk milletine dayatmaktadır.
"Sünni topluluklar başlarında en görkemli liderleri bulunduğu çağlarda bile, yanlış Mehdi anlayışı onların normal karar ve görevlerini aksatacak derecede tehlike oluşturmuştur.
Bu anlayış İstanbul'u kuşatan Fatih Sulatan Mehmet'in karşısına İstanbul surlarından daha müthiş bir engel olarak çıkmıştır. Fatih Sultan Mehmet padişahlığının birinci senesinde zamanın bütün bilginlerini ve devlet adamlarını Edirne'de topladı. Onlarla İstanbul'un fethini görüştü ve görüşlerini aldı. Hiçbiri fethe razı olmadı. Sebep olarak da, İstanbul'un fethinin ancak Mehdi'ye nasip olacağını ileri sürdüler.
Padişahı savaştan alıkoydular. Nihayet Akşemseddin durumu öğrendi ve dedi ki; "İstanbul'u evvela Fatih Sultan Mehmet Han fetheyleyecektir. Daha sonra Frenkler alacaklar, Mehdi işte onlardan İstanbul'u kurtaracak, fetheyleyecektir. Fatih de sözüne itibar etti, inandı ve hazırlığa başladı." (Avni İlhan, Mehdicilik, s.149)
Bu durumda, İstanbul'u Fatih'ten sonra kurtaran rahmetli Atatürk olduğuna göre, Gazi Mustafa Kemal'e "Mehdi" mi diyelim?
Menemen'de vuku bulan Nakşibendîliğin Halidi koluna mensup Şeyh Esat Erbili'nin (1842-1931) manevi himayesinde gerçekleşen Giritli Derviş Mehmet'in Mehdilik isyanı mutlaka iyi araştırılması gereken bir hadisedir.
Bu Mehdilik isyanında kullanılan en önemli figüranlardan biri "Laz İbrahim Hoca ile Şeyh Esat'ın İstanbul'daki görüşmeleri sırasında Haydar Paşa'ya iki İngiliz donanmasının geldiğini; İbrahim Hoca'nın, bu gemilerin içinde Sultan Abdülhamit'in oğullarının bulunduğunu ve halifelik ilan edeceklerini söylediğini" belirten Nalıncı Hasan'ın mahkemede verdiği ifadedir. Buradaki "İngiliz"i Kürtçü Şeyh Sait İsyanı'nda da görürüz. Şeyh Sait de Nakşibendî tarikatının Halidi koluna mensuptur.
Nalıncı Hasan, Derviş Mehmet'in yedi kişilik "Ashab-ı Kehf" grubundandır. "7" Kabala'da özel bir öneme sahiptir. Mesela bunlardan biri, zamanın yedi bölümüne, haftaya işaret etmesidir. Yedi rakamı hem Hıristiyanlıkta hem de Müslümanlıkta birçok Bâtıni tarikat ve akımlarda temel felsefeyi belirler. Mesela Hz. İsa'nın ve cennetin sayısı "777"dir. Amerikalı Boing firmasının jumbo jetine "777" tesadüfen verilmemiştir. Kabala'ya göre Tanrı Yehova alemleri yaratma işini yedinci günde tamamlamış ve istirahat etmiştir.,(Eski Ahit-Yaratılış 8:4) Eski Ahit'te yedi ile ilgili daha pek çok örnek vardır.
Hıristiyanlığın yayılma yıllarında, Roma İmparatorluğu sınırları içinde Tarsus'ta genç bir Hıristiyan grup Roma'ya karşı isyan edip sonra da bir mağaraya sığınmışlardır. Bu mağaranın Tarsus yakınlarındaki "Ashab-ı Kehf" olduğuna ve içindekilerin de "yedi uyuyanlar" olduğuna inanılır. Kur'an'da Kehf (mağara) suresinin 7-13 ayetlerinde konu anlatılır ancak Kur'an'da sayılarından bahsedilmez. "Mehdi" Giritli Derviş Mehmet, "Yedi Ashab-ı Kehf yiğidi" ve bir de köpekleri "kıtmir"… Müslüman Türk milletinin devleti Cumhuriyet Türkiye'sine karşı "hayali İngiliz donanması" desteğinde isyan ediyorlar.
Derviş Mehmet kendini Mehdi ilan etmiş, yanındaki köpeği "kıtmir"in de Mehdiliğin işareti olduğunu söylemişti. Bir kısım saf Müslüman Türk Anadolu Çocuğu da buna inanmıştı. O, Mehdi olarak Arabistan'a kadar, hatta Çin'e kadar giderek Hz. İsa ile Şam'da görüşecekti. Ve sonra Avrupa'ya dönerek onları İslam'a davet edecekti. (TBMM. 2b. Cilt 25, s9)
Giritli Mehmet'in aşağıdaki sözleri durumun vahametini göstermesi bakımından önemli: "Ben Allah'ı aşikâr gördüm, ölüler bana ayağa kalkar." (Yeni Asır, 16 Ocak 1931)
Kubilay adlı bir öğretmen asteğmenin önce kurşunla yaralanıp sonra da ensesinden bıçakla kesilerek şehit edildiği 23 Aralık 1930 Menemen'deki "Mehdi" isyanının arkasındaki esas organizatör olduğu ifade edilen Nakşibendî Halidi şeyhi Esat Erbili bugünkü Irak'ın kuzeyinde yer alan Erbil'de 1842'de doğmuş, 1888'de İstanbul'a gelmiş, faaliyetlerinden dolayı Sultan II. Abdülhamit tarafından Erbil'e geri sürgün edilmiş ve 1900 yılında tekrar İstanbul'a dönmüştür. Menemen'deki Mehdi isyanından hem kendisi hem de oğlu Mehmet Ali sorumlu tutularak idam cezası ile cezalandırılmışlardır. Zaten çok yaşlı olan Şeyh Esat 90 yaşında 1 Şubat 1931'de ceza evinde ölmüştür. . (Cumhuriyet 2 Şubat 1931) Oğlu Mehmet Ali ise 3 Şubat 1931'de idam edilmiştir.
Menemen'deki Mehdi isyanının idam edilen sanıklarından biri de Menemenli Yahudi Josef Mişon'dur. Bu oldukça ilginç bir "rastlantı"dır.
Türk topraklarındaki en önemli Mesih hadisesi İzmirli Yahudi Sabatay Sevi'nin kendisini 1666'da Yahudi Mesih'i ilan etmesidir. Yukarıda özetlemiştik.
Her iki hadisenin etkileri günümüzde de varlığını sürdürmektedir.
Peki, Şeyh Esat Erbili kimdir? Televizyonlarımızın ünlü şovmeni Mehmet Ali Erbil'in büyük dedesi. Yani dedesinin babası (Pazar Vatan, 12 Mart 2006)
"Kürt kökenli ve Erbil dolaylarından olduklarını doğrulayan Mehmet Ali Erbil tarihe damgasını vurmuş en önemli şeyhlerinden birinin soyundan…" (Sabah Günaydın, 25 Şubat 2006)
Prof. Yalçın Küçük'ün kitaplarında yer alan bilgilere göre de Nakşibendî Halidi Şeyh Esat Erbili Yahudi Kürt.
Şeyh Esat, mahkemedeki sorgusunda verdiği ifadesinde; "İstanbul ulemasına Muhyiddin-i Arabî'nin eserlerini okuttum… Yüzlerce ulemaya Muhyiddin-i Arabî'yi tedris ettirdim..." diyordu. (Vakit gazetesi, 21 Ocak 1931)
Şeyh Esat'ın dostları arasında bir isim var ki bahsetmeden geçmeyelim. Bu isim İsviçreli Carl Vett.
Carl Vett, teoloji, antropoloji eğitimi almış psikoloji-parapsikoloji alanında çalışmalarıyla tanınan bir bilim adamı. Vett bazı kaynaklara göre Danimarkalıdır. Muhtelif kaynaklarda, Carl Vett'in İsviçre Caux'taki bir şatoda kurulan Amerikalı Evanjelist Hıristiyanlar adına çalıştığı öne sürülmektedir. Bu merkezin, Amerikalı Protestan Evanjelist gezici rahip Dr. Frank Buncman tarafından 1929 yılında Amerika'da kurduğu Moral Re Armement-Mr" (Manevi Cihazlanma Cemiyeti) ile paralel çalıştığı kaydediliyor.
Nitekim dinlerarası diyalog çalışmalarının Türkiye ayağında yer alan Şeyh Ömer Fevzi Mardin 1949 yılında İsviçre Caux'taki şatoda düzenlenen toplantıda "İslamiyet ve Ehli Kitap Ailesi" konulu bir sunum yapıyor ve burada iki ay süren bir kursa katılıyor. (Soner Yalçın, Beyaz Müslümanların Büyük Sırrı)
Carl Vett, "Tekke Günlüğü" adlı kitabında bahsedildiğine göre, Şeyh Esat Efendi ve diğer tarikat şeyhleriyle "dinlerarası diyalog" üzerine derin sohbetler yapmıştı. Ama ne hikmetse siyaset hiç konuşulmamıştı.
Vett tarafından adı geçen kitapta aktarıldığına göre, Şeyh Esat dinlerarası diyalogdan yanadır. Şeyh Efendi'nin "hayat ağacına tırmandıkça" diye başlayan sohbetlerinden, Muhyiddin Arabî'nin eserlerini ulemaya öğretmesinden şu sonuca gidebiliriz. Şeyh Efendi Yahudi mistisizmi Kabala ve Kabala'nın "hayat ağacı"nı İslami motiflerle harmanlamıştır.
Şeyh Esat Efendi parapsikolog Carl Vett'e şöyle der: "Şimdi buradan ayrılıp çok uzaklara gitsen de şunu bilmelisin ki ben her yerde sana eşlik edeceğim. Benim yardımıma ihtiyacın olursa sana onu seve seve veririm. Tehlikeler etrafını sardığında odaklanarak beni düşünmelisin. Allah izin verdiği sürece yanında olacağım ve seni destekleyeceğim."
Ve şimdi buraya not düşelim. Carl Vett, "karma felsefeye" ve "reenkarnasyona" inanmaktadır. Karma felsefe, senkretik din inancının felsefe jargonuyla söylenişidir. Reenkarnasyon ise Yahudi inancı, yani kabala'dır. Bu inanç İslam'a aykırıdır.
Bu hususla ilgili daha detaylı bilgiler için Carl Vett tarafından yazılan ve Türkçeye çevrilen şu iki kitaba başvurabilirsiniz.
· Dervişler Arasında İki Hafta, Kaknüs Yayınları, İstanbul 2004; yazar bu kitapta İstanbul'daki Kelami Dergâhı'nda geçirdiği iki haftayı ve başından geçen ilginç olayları anlatıyor.
· Tekke Günlüğü, Elest Yayınları, İstanbul 2004.
Gelelim Şeyh Esat Efendi'nin hararetle serlerini çevresindeki müritlerine anlattığı Muhyiddin Arabî'ye.
Yahudiler arasında peygamber derecesinde görülen bir isim, Endülüs İslam Devleti vatandaşı Yahudi Kabalist Filozof Maymonides-Maimonides- (1132-1204). Bu filozofun yolundan giden Alman Yahudi'si Amerikalı felsefeci Leo strauss (1899-1973) ve ikisinin felsefesini harmanlayarak DİN-FELSEFE-POLİTİKA üçgenine dayalı "Amerikan Yüzyılı", "Yeni Dünya Düzeni" politikalarını formüle ederek Irak'ı işgal eden Evanjelist-neocon ittifakı… Yani BOP politikası.
1190'larda Endülüslü Muhyiddin Arabî Yahudi Kabalacılarla dostluk kurmuştu. Yahudiler ona Kabala (Yahudi mistisizmi) bilgilerini, harflerin, sayıların ve şekillerin mantığını anlattılar. (Jean Chevalier, Sufilik, s.18)
Kabala ve Midraş, Gamatria/Ebced yani numeroloji kullanılarak her şey yapılabilirdi.
Muhyiddin İbn Arabî'nin (1165-1240) üzerinde dönemin mutasavvıflarından İbn Meserretül-Cebeli, Afifüddin Telemsani, Yahudi filozoflardan İbn Cebirol, İbn Meymun (Maymonides) oldukça tesirli olmuştur. (Hilmi Ziya Ülken, İslam Düşüncesi, s.120)
Aynı devirde yaşayan Kabalacı Moşe Şem Tov Le Leon "adam komdan" (kâmil insan) derken Şeyh Muhyiddin Arabî "vahdet-i vücut" (varlığın birliği) üzerinden insan-ı kâmil (kâmil insan-yetkin insan) demekteydi. Çünkü her ikisi de aynı kaynaktan beslenmişlerdi.
Bu iki Endülüs Kurtubalının benzerlikleri tesadüfî değildi.
Muhyiddin Arabî İslam düşüncesinin Bâtıni (gizli) boyutunu eksiksiz bir felsefi anlatıma kavuşturan ilk mutasavvıf ve düşünürdür.
Aristotelesçi düşünceye yakın olan Arabî'nin babasının arkadaşı da İbn Rüşd'dür. Müslüman İbn Rüşd (1126-1198) ile Yahudi İbn Meymun (Moşe ben Maiman-Maimonides-1135-1204) arasında da şaşırtıcı derecede benzerlikler vardır.
"Adam kadmon" diyen maymonides ile "vahdet-i vücut" diyen Arabî, her ikisi de Arami dilinde yazmışlardı. Her ikisi de aynı şeyi söylüyorlardı:
"Yaratan ve yaratılan (Halik ve mahlûk) yoktur, sadece tanrısal bir varlaşma mevcuttur. "Adam kadmon" da "vahdet-i vücut" da "BİR" e ulaşma, "BİR" de kaybolma; "fena fillah" peşindeydi.
Her ikisi de harflerin ve sayıların sırlarıyla "sırrın sırrına" ulaşma derdindeydi.
İşte Şeyh Esat Efendi'nin öğrettiği Arabî öğretisi buydu.
Muhyiddin Arabî bu görüşlerinden dolayı 1240 yılında Şam'da idam edildi.
"…Bu mutasavvıflar arasında en çok Şii tesiri altında kalanlardan biri de Muhyiddin İbn Arabî'dir." (Avni İlhan, Mehdilik, s.160-161)
"Şiilerde ve sufilerde Mehdilik doğrudan doğruya bir toplumsal hedefe yöneliktir. O da zulmü kaldırmak, adaleti yaymaktır." (Eyüp Öz, Menemen Olayı ve Türkiye 'de Mehdicilik, s.205)
"Mehdiler, Osmanlı dönemindeki örnekleri de dâhil tarihte muğlâk bir takım ETNİK, SOSYAL HEREKETLERE İFADE KAZANDIRMIŞLARDIR." (E. Öz, a.g.e, s.206)
"… Türkiye'de kendisini Mehdi olarak ilan edenler oldu ve ne yazık ki onlara üniversiteyi bile bitirmiş nice kişiler tam bir sadakatle bağlandılar. Tarih siyasi emellerini bu uygun maksat ile kapatarak ikbal peşinde koşan nicelerini tescil etti. (Avni İlhan, Mehdicilik, s.181)
Mehdiliğini iddia edenlerin ortaya çıkışlarının ortak bir sebebi var: SİYASET. Bu gibilerin hepsi Mehdi olmadıklarını bilmekte, fakat o isimle çağrılmaktan hoşlanmaktadır. (Ali Coşkun, Mehdilik Fenomeni, s.179)
Din-felsefe-siyaset-ekonomi, bunları dinler tarihi ve ezoterizmi bilmeden tam olarak anlamak mümkün değildir.
Bu iki temelin muhtevasını ve tarihi seyrini öğrenmeden Türkiye'nin milli güvenliği ve Türk milletinin bekasına yönelik doğru stratejileri oluşturup hayata geçirmek pek ihtimal dâhilinde değildir. Türkiye 10 Kasım 1938'den beri bunun eksikliğini çekiyor.
Türkiye'deki etnik Kürt siyasetinde AKP iktidarı ile başlatılan Nakşibendî-Halidi tarikatı merkezli dönüşümde, laikçi-dinci Sabatayist, Yahudi Kürt ve Mehdici işbirliği Türkiye'nin önündeki en büyük siyasi-dini-ekonomik-toplumsal RİSK'i oluşturmaktadır. Feci bir türbülasyona sürükleniyoruz.
Namusun Dansözleştiği Türkiye'de "İslamcılık" Ve Sabatayist Mehdi
Türkiye, İslamcı iktidarın elinde ABD, İsrail ve AB'yi memnun etmek için elinden geleni yapıyor. Adeta yedi kocalı Hürmüz.
RTE'nin yönetimindeki Türkiye "devlet aklını" kaybetmiş durumda.
Türkiye'nin derinliklerinde eğer sivil veya asker kurmaylar yeni bir milli senaryo yazmıyor, bir üçüncü pozisyon belirlemiyorsa, büyük bir ihtimalle ABD-İsrail destekli cumhurbaşkanlığı seçimi ve genel seçim "katakullisi" ile karşılaşacak… Türkiye İslamcı cumhurbaşkanı ve iktidarla ABD-İsrail ve AB'ye kayıtsız teslim olacaktır (Ortadoğu gazetesi, 11 Ocak 2007) demiştik, nitekim öyle oldu.
Siyasal İslamcılar, Evanjelistler ve Kabalist Siyonist Yahudiler aynı güç simsarlarının kontrolü altında.
Temeli Türk devletinin kuruluş felsefesinde yeni bir senaryo yazılıyorsa Türkiye milli bağımsızlığıyla desteklenen jeopolitiği ve tarihi sayesinde kaybedilemez olan stratejik önemini yeniden ve güçlü olarak hissettirecek.
Bu durum, Türkiye'yi hem Evanjelist-Yahudi çizgisine (ABD-İsrail-İngiltere) karşı hem de bunların karşısındaki blok, çoklu güç merkezlerinin vazgeçemeyeceği 11 Eylül 2001 öncesinden daha güçlü bir stratejik pozisyona oturtacaktır.
· ABD önümüzdeki 15-20 yıl içinde mutlaka çatışmaya dönüşecek Çin-ABD rekabeti için Türkiye'ye muhtaçtır.
· AB, Ortadoğu'daki kayıplarını telafi edebilmek için Türkiye'ye ihtiyacı vardır.
· Rusya ve İran Türkiye ile iyi ilişkiler Rusya federasyonu ve İran için hayat öpücüğü kadar elzemdir.
· İsrail su ve güvenliği için Türkiye ile "iyi" olmak mecburiyetindedir.
· Arap dünyası, Türkiye'siz "medeniyetler çatışması"ndan galip çıkamayacaklarını anlamış durumda.
· Çin, Türkiye'nin bağımsızlığı ve milli bekası onun ABD karşısındaki en büyük güçlerinden biri olacak.
Siyaseten, dinen ve ezoterizm açısından dünyanın yeni mücadele alanı Türkiye'dir. Ve Türkiye'nin bu şartlarda, yeni bir milli vizyona ve "milli yönetici akıl"a ihtiyacı vardır.
Müslüman Türk milleti "Mehdi gelecek" aymazlığı ile "Avanak Avni"ler pozisyonuna düşürülmek isteniyor.
Hıristiyanlar; ancak özellikle Evanjelistler İsa Mesih'i ve Armagedon Savaşı'nı bekliyor. Yahudiler; Kral Davut soyundan, Yahudi dünya krallığını kuracak Mesih'i, İran; Şii İslamcılar kayıp 12. imamı yani Mehdi'yi bekliyor.
Türkiye'de bir kısım dini tarikat ve cemaatler İsa Mesih ve Mehdi'yi aynı anda bekliyor.
Öyle ki, Hz. İsa iki milyarlık Hıristiyan âlemine "buyurun namaza diyecek, Mehdi'nin arkasında namaz kılacak ve Hıristiyanlar Müslüman olacak.
Ancak başörtüsü gibi bir detayda bile yüce Kur'an'ımızda iki ayet var iken, domuz eti ve şarap konusunda ayetler yer alırken… "Kurtarıcı" Mehdi ile ilgili tek bir ayetin olmamasını dolar milyoneri İslamcı cemaatler her nedense göz ardı ediyor.
ABD, 2020 yılında İslam dünyasının başına bir halife oturtmak istiyor.
Bu hususta CIA'nın Ocak 2006'da yayınladığı rapor ilginç.
Halifenin "Türk bilinmesi" önemli, ancak bu halife Sabatayist olacak.
Hilafetin Türkiye'de yeniden kurulması sadece bazı tarikat ve dini cemaatlerin değil, "yeni dünya düzeni" kurmak isteyen Evanjelist-Yahudi-Kabalist Ezoterik dış güçlerin de rüyalarını süslüyor. Halifelik hiçbir dönemde dini kurum olmamıştır. Siyasi bir kurumdur.
Aytunç Altındal, Türkiye Cumhuriyeti'nde Sabataycıların da içinde bulunduğu grupların hilafet planının 50 yıllık bir düş olduğunu belirtiyor. Altındal'a göre, 40'lı, 50'li yıllardan beri Sabatayistler hilafeti düşünüyorlar. Yüksek dereceli masonlar, Gül ve Haç Teşkilatı üyeleri ve Sabataycıların kurduğu Manevi Cihazlanma Derneği üç dinin merkezi olarak İstanbul'u göstermişti. (Tempo dergisi, 3 Haziran 2004)
Osmanlı Türkiyesi'nde Sabatayist ve mason şeyhülislamların İslam'ı nasıl "israiliyat" illeti ile doldurduklarını artık bilmeyenimiz var mı?
Ya matbaa meselesinde, ilk emri "oku" olan İslam ümmeti Türklere reva görülenlerin arkasında kimler vardı?
Mehmet Şevket Eygi, Sabataycı grupların Müslüman Türklerin eğitimsiz kalmasında son derece etkili olduğunu söylüyor. Ve "Sabataycıların diyanet işleri başkanı ve halife adayları bile var" diyor. (Tempo dergisi, 3 Haziran 2004)
Gelelim Manevi Cihazlanma Derneği'ne.
Bu dernek 1929 yılında ABD'de Evanjelist rahip Dr. Frank Buchman tarafından kurulmuştu. İngilizce adı; "Moral ReArmement-Mr"dir.
"Oxford Grup" adı verilen bu örgüt İsviçre Caux'daki bir şatoyu kendilerine merkez seçmişlerdi.
Burada her yıl dünyadaki çeşitli dinlerden temsilcilerin katıldığı toplantılar yapmaktalar.
Annesi bir Fransız olan Arusi şeyhi Ömer Fevzi Mardin ve Evanjelist rahip Buchman Türkiye'nin Kore'ye asker göndermesinin "manevi" tarafını inşa etmişlerdi.
Şeyh Mardin'in kitabının adı: "Kore Savunmasına Katılmamızda Dini ve Siyasi Zaruret."
Evanjelist rahip Buchman, Ahmet Emin Yalman ve Fener Rum Patriği Atenagoras birlikte Eyüpsultan Camisi'ne gidip dua bile etmişlerdi. (Soner Yalçın, Beyaz Müslümanların Büyük Sırrı, s.45)
Atenagoras Kuzey ve Güney Amerika başpiskoposu iken bir gecede Türk vatandaşı yapılarak ABD Başkanı Truman'ın özel uçağı ile İstanbul'a getirilip Fener Rum Patrikhanesi'nin başına oturtulmuştu.
Başbakan Adnan Menderes Atenagoras'ın elini öpmüştü.
Atenagoras Said Nursi ile sık sık sohbet ederdi.
"Manevi Cihazlanma Derneği" Türkiye'de Ankara valiliğinin 11 Kasım 1966 tarih ve 6/7285 sayılı izniyle kamu yararına çalışan dernek statüsünde kuruldu.
Derneğin başkanı dönemin İstanbul valisi Prof. Fahrettin Kerim Gökay'dı.
Gökay, "İslami hassasiyetleri" ön planda olan, 11 Ekim 1951'de kurulan İlim Yayma Cemiyeti'nin de kurucuları arasındaydı. Derneğin diğer kurucularından biri Said Nursi'nin avukatı Seniyüddin Başak'ın olması herhalde tesadüftü.
Bir başka tesadüf de, derneğe en büyük desteğin masonlar tarafından yapılmasıydı.
Tekrar günümüze dönelim.
Aytunç Altındal'a göre AKP gibi İslami argümanları olan bir parti, Sabataycı-devşirme-mason koalisyonuna iktidarı teslim edecek. Altındal devamla, "AKP ve Fethullahçılar arasında da mason ve Sabataycılar yer almaktadır." (Tempo dergisi, 3 Haziran 2004)
Ilgaz Zorlu, Tempo dergisinin aynı tarihte yayınlanan mülakatında şunları söylüyor:
"Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) tamamlandığında Türkiye'de adı demokrasi olan Sabataycı oligarşik yönetim hâkim olacaktır… Türkiye Sabataycıları ABD Musevi lobisinde önemli bir konumdadırlar. Türkiye Yahudilerinden daha güçlüdürler. Ayrıca devlet içindeki konumları ve örgütlenmeleri Yahudilerden daha kuvvetlidir… Sabataycıları bir arada tutan dini bir argüman değil, ortak çıkarlarıdır. Cemaat mensupları birbirlerini tanıdıklarında birbirlerine yardım ederler. Sabataycı olmayan birinin Sabataycı cemaatine girmesi mümkün değildir."
Ve bir dansöz. İşinin gereğini yapıyor. Adı Tanyeli.
Tanyeli'nin tuttuğu ibret aynasına öncelikle siyasal İslamcıların, dini cemaatlerin ve topyekûn RTE'nin "kafatası milliyetçisi" saymadığı herkesin bakması gerekir.
Gazete haberi şu:
"Doların yeşili bu sefer sökmedi. Uluslar arası şöhret oryantal Tanyeli, Irak'taki Amerikan askerlerinin yeni yıla kendisiyle girme isteğini 50 bin dolardan olma pahasına gözünü kırpmadan geri çevirdi;
"İnsanlar kan ağlarken, Amerikan askerlerinin önünde dans etmem mümkün değil. Orada kendi Müslüman kardeşlerimiz ağır eziyet altındayken ben şahsi olarak böyle bir şey yapmam mümkün değil. Yani kendime olan saygımı yitiririm, o yüzden gitmedim."
"Dünya için İslam'ı satanların" Müslüman Türk milletini Mehdi'yi bekleyen "Avanak Avni"ler durumuna getirmek isteyenlerin dansözleştiği bir zamanda dansöz Tanyeli'nin ibret verici sözleri.
MİT Müsteşarı Emre Taner: "Ulus devlet tehdit altında. Türkiye bekle gör ve sadece savunma politikalarıyla ayakta kalamaz." diyor. (Hürriyet gazetesi, 6 Ocak 2007)
Tarihçi Lord Kinross'un "Kutsal Anadolu Toprakları" adlı kitabını okursanız karşı karşıya olduğumuz vahameti daha iyi anlarsınız.
"Cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zapt edilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir." (Gazi Mustafa Kemal, Nutuk)
Ama Türk milleti ne yapacağını iyi biliyor. İlk iş Gazi'nin Türk Gençliğine Hitabesi'ni okumak ve gereğini yapmak.
Ortadoğu Gazetesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder